گل منبهار من امید قرار من کجایی

نگار من کجایی

نشینم به راه تو به شوق نگاه تو

که یک شب چو ماه نو درآیی

ای صنم دل مرا رها مکن خدا را

بیش از این به جان من جفا مکن تو یارا

عشق من امید من تمام هستی من

من توام مرا زخودجدا مکن نگارا

گل منبهار من امید قرار من کجایی

نگار من کجایی

نشینم به راه تو به شوق نگاه تو

خداوندا چرا دنیا به کام دل من نمی گردد

نمی دانم شب تارم چرا صبح روشن نمی گردد

خوشا روزی که باز آیی امید جانم

بهار آید به سر ای جان به سر خزانم

تو راز نهانم نمی دانی

غمم را زچشمم نمی خوانی

همیشه به عشقت وفادارم

اگر چه کنارم نمی مانی

گل منبهار من امید قرار من کجایی

نگار من کجایی

نشینم به راه تو به شوق نگاه تو

که یک شب چو ماه نو درآیی